Reflectie op een Jaar van Groei, Strijd en Succes

Reflectie op een Jaar van Groei, Strijd en Succes

Het afgelopen jaar voelt als een rollercoaster, een intens proces van vallen en opstaan, maar vooral van groeien. Struggles zijn er geweest, en niet zo’n beetje ook. Zelfs een opname was nodig om mezelf weer veilig te voelen. En veilig voelde ik me daar zeker. De muren van de kliniek gaven bescherming, maar het was vooral mijn eigen kern die me overeind hield. Die kern, waarvan ik altijd wist dat hij er was, bleek sterker dan ik ooit had durven hopen. Vandaag is een bijzondere dag, omdat het precies een jaar geleden is dat ik die opname inging. Een moment dat mijn leven in vele opzichten heeft veranderd.

Ik kijk met dankbaarheid terug op de hulp die ik heb ontvangen. Mijn psycholoog, een rots in de branding, en de bedrijfsarts – Freek, wat ben je een topper! En Linne, altijd die warme betrokkenheid. Jullie stonden naast me, hielpen me opstaan en weer lopen. Dankzij jullie – en de tools die ik al in mijn rugzak had – kon ik sneller weer mijn pad vinden.

Toen de onveiligheid eenmaal uit mijn leven verdween, ontstond er ruimte. Ruimte voor mezelf. En in die ruimte gebeurde iets bijzonders: creatieve groei. Het voelde alsof er een kraan werd opengedraaid die ik al tijden niet meer had gebruikt. Mijn passie werd weer helder. Het was alsof ik thuiskwam bij mezelf, en dat gaf de moed om een grote stap te zetten.

Kiek Op Herstel werd geboren.
Een sprong uit mijn comfortzone, ja, maar oh zo de moeite waard. De afgelopen 10 maanden zijn gevuld met ontmoetingen met prachtige mensen. Mensen die mij steunen, maar vooral Kiek Op Herstel. Het raakt me telkens weer hoe groot die steun is, in welke vorm dan ook.

En toch, het vragen om hulp… dat was een uitdaging. Ik herinner me nog hoe ik twijfelde over de doneeractie, zie vorige blog. Waar ik dat vroeger als falen had gezien, zie ik het nu als kracht. Het vraagt lef om te gaan staan voor wie je bent en wat je nodig hebt. Het afgelopen jaar was ook het jaar van mezelf laten zien. Dat was altijd lastig, maar ik deed het. Samen met Cees heb ik een bedrijfsfilmpje opgenomen – dankjewel Cees, je bent een topper.

Een Nieuwe Uitdaging
En nu, terwijl het jaar bijna eindigt, sta ik voor een nieuwe uitdaging. Een operatie, mijn galblaas moet eruit. Spannend, zeker. Angst probeert een plekje te vinden, maar ik ga ervoor. Grappig detail: thuis mag de tv nooit op volume 13 staan, maar nu ben ik zó klaar met die pijn dat ik de operatie op de 13e zonder twijfel accepteer. (thuis ontdekte ik dat het ook nog eens vrijdag de 13e was)  Misschien is dat wel de grootste les van dit jaar: vertrouwen. Vertrouwen in mezelf, in anderen, en in wat er op mijn pad komt.

Vooruitblik
Ik sluit dit jaar af met een dankbaar hart. Voor de groei, voor de mensen om me heen, en voor de kansen die ik heb gegrepen. 2025 staat al te wachten met nieuwe dromen, nieuwe mogelijkheden en een nog sterkere versie van mijzelf. Voor nu: let’s go!

Lieve mensen, dank jullie wel voor alle steun. Ik wens jullie een warm en fijn einde van het jaar toe, met de mooiste feestdagen en een veilig oudjaar. Laten we ook even stilstaan bij degenen die het moeilijk hebben. Weet dat een bericht sturen altijd mogelijk is – ook na mijn operatie ben ik er voor jullie.

Liefs en tot Kiek!

Patricia